Zuid-Afrika (Provincie St.-Vincent de Paul)

Het was als een akelige droom: we hoorden spreken over een virus, dat een kwaadaardige ernstige ademhalingskwaal veroorzaakte in China, in de stad Wuhan en dat al vele mensen had geveld, waaronder een dokter. We deelden in de angst en het medelijden met de Chinese bevolking, zonder te vermoeden dat dit fameuze virus over de grens zou komen, zonder visa, om zo de andere continenten te bereiken. Enkele weken later kwam het nieuws ons ter ore: het virus is reeds neergestreken in enkele Afrikaanse landen, ook in Zuid-Afrika, ons missiegebied.

We moesten in afzondering, de ‘lockdown’. Dus, we bleven binnen. We kregen zo wel de gelegenheid om veel te bidden voor de wereld. We deden om beurt elke dag aanbidding. We bieden de wereld aan de Heer, en heel bijzonder de mensen die besmet zijn met het virus en hen die voor anderen zorgen, de ‘helden’ die hun leven riskeren om anderen te redden. Die tijd van afzondering daagt ons uit om onze blik naar boven te richten, naar de Allerhoogste, de Meester van het leven, en te denken aan de armen, die geen eten hebben.

In West Rand, huis van de zwangere meisjes, helpen de zusters de meisjes die moeten bevallen. We waren aanwezig bij een geboorte tijdens de lockdown.

Oost Rand Brakpan is één van onze huizen voor bejaarden, eenzamen en zieken. Tijdens de lockdown blijven alle werklieden noodgedwongen thuis. Maar de zusters blijven aanwezig in het centrum in dienst van de vrouwen, zieke bejaarden en hen die verlaten zijn door hun familie. De zusters moeten voor alles instaan: keuken, poets, verzorging van de mensen of begeleiding naar het hospitaal . In deze periode verloren we iemand, we vonden haar ’s morgens dood in haar bed. Ondanks het werk en de vermoeidheid wordt het gebed niet vergeten.

De Heer bleef ons nabij en stuurde ons mensen die giften schonken om de armen te helpen. We kregen voedingswaren en gingen in de straten en bij de winkels om uit te delen aan de armen. We hebben ook sommige arme gezinnen gevraagd te komen om wat te eten. Maar we blijven voorzichtig om besmetting te vermijden.

Soms gebeuren er mirakels: bij de aanvang van de lockdown stuurde een firma – waar maaltijden worden bereid voor de luchtvaart – ons twee grote vrachtwagens met klaargemaakte of nog te bereiden voedingswaren. Dat was een grote hulp om mensen te helpen. Een andere keer bracht een grote vrachtwagen pampers en luiers voor de residenten. Zonder te spreken van de gewone mensen die elke dag zaken brengen voor de armen. We ondervinden dat de Heer ons werkelijk zegent tijdens deze moeilijkheden.

We ervaren Gods aanwezigheid in ons midden heel speciaal hier waar we de kreet van de arme dagelijks vernemen. God is er om ons te troosten en moed en hoop te geven. We blijven Hem danken voor de wonderen van elke dag.

Regio Mali

Op 16 mei 2020 kondigt de Mimister van Volksgezondheid aan dat er in het totaal 835 gevallen van covid-19 bevestigd zijn, 48 mensen zijn overleden, 479 zijn hersteld en 1838 mensen zijn besmet. Wij ZLJM volgen de opgelegde maatregelen van hygiëne en regels van de afstand: handen wassen, mondmaskers, binnen blijven, avondklok…

En hoe beleven we deze corona-tijd? Scholen zijn gesloten. Natuurlijk werkt het gezondheidscentrum verder. De kinderen spreken van de ‘langdurige staking’: bijna 2 jaar zijn de staatsscholen in staking omwille van de klachten door de leerkrachten.

De radio spreekt over “corona” en over de oorlog wordt niet gesproken. Toch gaan de gevechten verder met veel burgerslachtoffers… Het (gruwelijk) feest gaat verder: slachtoffers covid-19, slachtoffers banditisme en terrorisme. En men spreekt reeds van ‘binnenkort’: post-corona slachtoffers, m.a.w. slachtoffers van de hongersnood, economische slachtoffers, scholen- slachtoffers…

Nog nooit hebben we zulke vasten beleefd… nog minder een Passie- en Paastijd zonder gelovigen, zonder doopsels… In verbondenheid met de hele congregatie hebben de zusters van onze Regio een retraite gedaan tijdens de Goede Week. De meeste zusters hadden nooit retraite gehad zonder predikant. Tot hun grote verrassing hebben ze de rijkdom leren ontdekken van een dagelijks gedeelde “lectio Divina”. De leidraad was elke dag: Jezus van Nazareth. Zo hebben wij samen de Passie van Christus beleefd, die meer dan ooit nu ook de Passie van onze wereld is: Jezus volgen in zijn lijden is eveneens onze lijdende broeders en zusters dragen in ons gebed. Met Hem door het lijden gaan, is weten dat het Leven ons wacht op het einde, want Jezus leeft.

Het is een ervaring van geloof die ons getekend heeft. Welke genade ons nog beter bewust te zijn dat we ZLJM zijn, Zusters van de Liefde van Jezus en Maria (de C van Charité heeft mij doen toevoegen; des Compagnes de Jésus, le Vivant, le Ressuscité.

Ja, deze sterke tijd is voor ieder van ons onvergetelijk. We blijven bidden voor de zieken…