Pieter-Jozef Triest werd op 31 augustus 1760 geboren in Brussel als kind van een gegoede familie. Na de jezuïetenschool in Brussel ging hij naar de Latijnse school in Geel en studeerde vervolgens twee jaar filosofie aan de universiteit van Leuven. Op zijn 22e begon hij aan zijn priesterstudie aan het seminarie van Mechelen. Hij werd priester gewijd in 1786.

Aanvankelijk werkte hij in Mechelen en omgeving, tot hij in 1797 tot pastoor van de Sint-Pietersparochie in Ronse benoemd werd. Daar was het dat hij weigerde trouw te zweren aan de republiek en vervolgens ondergronds moest gaan om de herderlijke zorg voor zijn parochianen te kunnen voortzetten. Nadat het Concordaat van 11 juli 1801 in werking was getreden, kon Triest in Ronse openlijk de Sint-Maartensparochie overnemen. Hij bleef er echter niet lang, want een jaar later werd hij naar Lovendegem overgeplaatst, waar zijn levenswerk tot stand kwam. Hij was daar zo getroffen door de armoede en de ellende van de mensen om hem heen en de benarde toestand waarin kinderen moesten opgroeien, dat hij meteen een groepje jonge vrouwen bijeenbracht om voor verpleging en onderwijs van de armsten te zorgen. Zo legde hij in 1803 de basis van zijn eerste congregatie: de Zusters van Liefde van Jezus en Maria. In 1806 werd hij lid van de armencommissie van Gent. In die hoedanigheid was het dat zijn pastorale bezorgdheid steeds groeide, tot hij zich nog bijna uitsluitend wijdde aan de zorg van ouderen, armen, geesteszieken en vondelingen, kortom, van al wie door de maatschappij aan de kant gelaten werd. De Congregatie van Broeders van Liefde, die hij in 1807 stichtte, moest zich in de eerste plaats over verarmde bejaarden en geesteszieken ontfermen. In 1825 stichtte hij de Broeders van Jan de Deo, die de armen thuis moesten gaan verplegen. (Die congregatie bestaat vandaag niet meer.) Een jaar voor zijn dood, in 1835, stichtte hij nog de Zusters van de Kindsheid Jesu die zich vooral over vondelingen ontfermden.

De Congregatie van Zusters van Liefde van Jezus en Maria draagt onmiskenbaar het stempel van P.J. Triest. Triest was niet alleen een goed organisator en een praktische geest die wist hoe hij steun los moest krijgen van wereldlijke en religieuze overheden, hij beschikte ook over een grote spirituele rijpheid, waardoor hij in staat was een goeddoordachte regel voor de zusters uit te schrijven. Met die constituties onder de arm trok hij naar Rome, waar hij als eerste ordestichter sinds de Franse Revolutie de pauselijke goedkeuring verkreeg. Zijn hele leven lang straalde Triest een krachtige geest en profetische visie uit.